Ο όρος σπονδυλόλυση περιγράφει την «λύση», δηλαδή τη διακοπή της συνέχειας κάποιων σημείων του σπονδύλου. Συγκεκριμένα πρόκειται για κάταγμα κοπώσεως (stress fracture) των οπισθίων στοιχείων συχνότερα του 5ου και ακολούθως του 4ου οσφυϊκού σπονδύλου. Το 25% των παιδιών με σπονδυλόλυση, ο 5ος οσφυϊκός σπόνδυλος ολισθαίνει μπροστά επί του υποκείμενου 1ου ιερού και ονομάζεται σπονδυλολίσθηση.
Ποια είναι τα συμπτώματα;
Το πιο συχνό και σταθερό σύμπτωμα στα παιδιά με σπονδυλόλυση - σπονδυλολίσθηση είναι ο πόνος στην μέση που σχετίζεται με την αθλητική δραστηριότητα. Ο πόνος μπορεί είτε να περιορίζεται χαμηλά στην οσφυϊκή μοίρα είτε να αντανακλά στους γλουτούς ή στα κάτω άκρα στην σπονδυλολίσθηση. Το παιδί μπορεί να χωλαίνει και δεν μπορεί να σκύψει.
Πώς γίνεται η διάγνωση;
Η εξέταση εκλογής είναι το SPECT -CT (συνδυασμός σπινθηρογραφήματος με αξονική τομογραφία).Οι απλές ακτινογραφίες μπορεί να απεικονίσουν την σπονδυλόλυση καλύτερα στην πλάγια ακτινογραφία. Στις λοξές ακτινογραφίες η παρουσία του σημείου του «σπασμένου κολλάρου του σκύλου» (Scotty dog sign) είναι διαγνωστική της σπονδυλολίσθησης.
Η μαγνητική τομογραφία μπορεί να παρουσιάσει οστικό οίδημα του ισθμού το οποίο όμως είναι ορατό από τον έμπειρο Παιδοακτινολόγο. Η μαγνητική μπορεί να είναι διαγνωστική αλλά κυρίως χρησιμοποιείται για την παρακολούθηση της σπονδυλόλυσης.
Ποια είναι η θεραπεία;
H αρχική θεραπεία της οξείας σπονδυλόλυσης και σπονδυλολίσθησης (0,1,2) είναι συντηρητική και προσομοιάζει αυτής του κατάγματος. Σκοπός είναι ο περιορισμός του πόνου και η δημιουργία πιθανότατα ινώδους σύνδεσης στην περιοχή της λύσης. Συνιστάται ανάπαυση, αποχή από δραστηριότητες και ακινητοποίηση με ειδικό κηδεμόνα. Η διάρκεια της συντηρητικής αγωγής διαρκεί περίπου για 3 μήνες, διάστημα κατά το οποίο ο ασθενής παρακολουθείται μηνιαία. Στη συνέχεια το παιδί ακολουθεί πρόγραμμα φυσιοθεραπείας (ενδυνάμωση κοιλιακών και ραχιαίων μυών) και επανέρχεται σταδιακά στις δραστηριότητές του.
Εάν η θεραπεία με κηδεμόνα δεν οδηγήσει στην ινώδη πώρωση του ισθμού, το παιδί μπορεί να επανέλθει στις αθλητικές του δραστηριότητες χωρίς περιορισμούς γνωρίζοντας ότι μπορεί κατά περιόδους να εμφανίζει πόνο στην μέση. Όταν εμφανίζεται ο πόνος η αντιμετώπιση είναι με παυσίπονη αγωγή και φυσιοθεραπεία.
Η χειρουργική θεραπεία έχει θέση στην σπονδυλόλυση σε αθλητές υψηλών απαιτήσεων που δεν ανταποκρίνονται στην συντηρητική αγωγή και στην σπονδυλολίσθηση μεγάλου βαθμού.
Περιστατικά
