Πόσο συχνή είναι και ποια παιδιά είναι σε κίνδυνο;
Η επιφυσιολίσθηση είναι από τις πιο συχνές παθήσεις του ισχίου στην εφηβική ηλικία με συχνότητα που ποικίλει γεωγραφικά και κυμαίνεται από 2-10 ανά 100.000 στον γενικό πληθυσμό κατ’ έτος. Αφορά αγόρια 9 έως 16 ετών και κορίτσια 8 έως 15 ετών με τα αγόρια να προσβάλλονται 2-3 φορές περισσότερο από τα κορίτσια. Τα περισσότερα παιδιά είναι παχύσαρκα. Ο ιατρός πρέπει να έχει υψηλό δείκτη υποψίας για την επιφυσιολίσθηση σε:
- μεγάλα παιδιά και εφήβους ιδίως αγόρια
- παχύσαρκα που χωλαίνουν και
- παρουσιάζουν πόνο στο ισχίο, την βουβωνική περιοχή την έσω επιφάνεια του μηρού ή στο γόνατο
Ποια είναι η αιτιολογία;
H ακριβής αιτιολογία δεν είναι σαφής. Είναι πιθανότατα πολυπαραγοντική. Ενοχοποιούνται μηχανικοί παράγοντες (αυξημένα φορτία και αυξημένη οπίσθια κλίση του αυχένα του μηριαίου), ενδοκρινολογικές και νεφρικές παθήσεις (υποθυρεοειδισμός, υπογοναδισμός και νεφρική οστεοδυστροφία).
Ποια είναι τα συμπτώματα;
Η έναρξη των συμπτωμάτων μπορεί να είναι οξεία αλλά μπορεί να έχουν ξεκινήσει μήνες νωρίτερα. Κύριο σύμπτωμα είναι ένας βαθύς χρόνιος πόνος που μπορεί να εντοπίζεται στο ισχίο, στην έσω επιφάνεια του μηρού ή και στο γόνατο. Δεν είναι λίγες φορές που οι ασθενείς αναφέρουν πόνο στο γόνατο και η διάγνωση διαλάθει από τον μη έμπειρο ιατρό. Παρουσιάζεται περιορισμός της κίνησης του ισχίου και ιδίως της εσωτερικής στροφής. Το παιδί χωλαίνει και παρουσιάζει βράχυνση του ισχίου και εξωτερική στροφή.
Ποιος ο ρόλος του απεικονιστικού ελέγχου στην επιφυσιολίσθηση;
Οι απλές ακτινογραφίες λεκάνης ισχίων Face και σε βατραχοειδή θέση είναι επαρκείς για την διάγνωση. Σε κάποιες περιπτώσεις παρατηρείται μόνο ήπια διεύρυνση του συζευτικού χόνδρου χωρίς εμφανή ολίσθηση. Αφορά το λεγόμενο προολισθητικό στάδιο και στην περίπτωση αυτή είναι χρήσιμος ο έλεγχος με μαγνητική τομογραφία.
Ποια είναι η θεραπεία;
H θεραπεία είναι επείγουσα χειρουργική και επιτυγχάνεται με ήλωση με ένα διαδερμικό κοχλία. Στόχος είναι να προληφθεί περαιτέρω ολίσθηση με πρόκληση της σύγκλεισης του συζευτικού χόνδρου.
Εάν το ένα ισχίο εμφανίσει επιφυσιολίσθηση, πόσο πιθανό είναι να συμβεί και στο άλλο ισχίο; Πρέπει να γίνει προφυλακτική ήλωση;
Η προφυλακτική ήλωση δεν συνιστάται. Σε μια ανασκόπηση 206 μελετών με επιφυσιολίσθηση, βρέθηκε ότι για κάθε 100 ασθενείς με επιφυσιολίσθηση, 9 άτομα είχαν αμφοτερόπλευρη επιφυσιολίσθηση και, από τους υπόλοιπους 91, μόνο το 19% ανέπτυξε αργότερα ολίσθηση στο άλλο ισχίο. Αυτό συνέβη μέσα στους πρώτους 18 μήνες από την ολίσθηση στο πρώτο ισχίο. Για το λόγο αυτό τα παιδιά με ετερόπλευρη ολίσθηση πρέπει να παρακολουθούνται στενά για ολίσθηση και στο άλλο ισχίο.
Περιστατικά
