Ποια είναι τα αίτια;

• Ιδιοπαθή

Η συνήθης αιτιολογία είναι ιδιοπαθής που αποτελεί διάγνωση εξ αποκλεισμού. Τα παιδιά αυτά μπορούν να βαδίσουν φυσιολογικά για λίγο όταν τους ζητηθεί, δηλαδή να βάλουν κάτω την πτέρνα. Η νευρολογική εξέταση και η ψυχοκινητική εξέλιξη είναι στα φυσιολογικά πλαίσια. Τα παιδιά αυτά αναπτύσσουν δευτεροπαθώς μειωμένη ραχιαία έκταση της ποδοκνημικης και βράχυνση αχιλλείου τένοντα λόγω ότι περπατούν στις μύτες για μεγάλο χρονικό διάστημα.

• Νευρολογικά / Νευρομυϊκά

Σπανιότερα η αιτία βάδισης μπορεί να είναι κάποια νευρολογική ή νευρομυϊκή πάθηση. Σε αυτές περιλαμβάνονται η εγκεφαλική παράλυση (ήπια σπαστική διπληγία), καθήλωση τελικού νηματίου, σπαστική παραπληγία, μυϊκή δυστροφία, νόσος Charcot Marie Tooth, καθώς και διαταραχές του φάσματος του αυτισμού.

Πώς γίνεται η διάγνωση;

Ο εξειδικευμένος Παιδοορθοπαιδικός θα λάβει λεπτομερές ιστορικό. Τα σημαντικά στοιχεία του ιστορικού αφορούν την προγεννητική και περιγεννητική περίοδο καθώς και το οικογενειακό ιστορικό. Με την κλινική εξέταση ελέγχει για ύπαρξη νευρολογικών ευρημάτων ή βράχυνση αχιλλείου τένοντα. Η νευρολογική εξέταση από εξειδικευμένο Παιδονευρολόγο είναι απαραίτητη για να αποκλειστεί το ενδεχόμενο νευρομυϊκής νόσου.

Υπάρχει κάποια εξέταση που να βοηθά στην διαφορική διάγνωση μεταξύ ιδιοπαθούς βάδισης στις μύτες και αυτή της ήπιας εγκεφαλικής παράλυσης;

Ναι. Βοηθά η τρισδιάστατη ανάλυση βάδισης και το δυναμικό ηλεκτρομυογράφημα.

Ποια είναι η αντιμετώπιση της ιδιοπαθούς βάδισης στις μύτες δακτύλων;

Στα παιδιά χωρίς βράχυνση του αχιλλείου τένοντα και σε αυτά με ήπιες συγκάψεις συνιστάται φυσιοθεραπεία με διατάσεις και ενδυνάμωση του γαστροκνημίου - υποκνημιδίου καθώς και των οπισθίων μηριαίων. Σε παιδιά με βράχυνση του αχιλλείου μπορεί να εφαρμοστούν διαδοχικοί κνημοποδικοί γύψοι για διάταση του γαστροκνημίου - υποκνημιδίου και ακολούθως επανέρχονται στο φυσιοθεραπευτικό πρόγραμμα. Νυχτερινοί νάρθηκες μπορεί να χρησιμοποιηθούν μετά την εφαρμογή διαδοχικών γύψων. Μετά την ηλικία των 8 ετών, σε παιδιά με εγκατεστημένη βράχυνση του αχιλλείου όπου η συντηρητική αγωγή με φυσιοθεραπεία και γύψο δεν έχει αποδώσει, συστήνεται η χειρουργική διόρθωση. Αυτή περιλαμβάνει τη διαδερμική επιμήκυνση του αχιλλείου τένοντα.